سلام بهونه
قشنگ من برای زندگی
آره باز منم
همون دیوونه ی همیشگی
فدای مهربونیات چه میکنی با سرنوشت
دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست
نوشت
حال من رو اگه بخوای رنگ گلای قالیه
جای نگاهت بد جوری تو صحن چشمام خالیه
ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه
از غصه هام هر چی بگم جون خودت بازم کمه
دیشب دلم گرفته بود رفتم کنارآسمون
فریاد زدم یا تو بیا یا من و پیشت برسون
فدای تو! نمی دونی بی تو چه دردی کشیدم
حقیقت رو واست بگم به آخر خط رسیدم
رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی
قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی
نمی دونی چه قدر دلم تنگه برای دیدنت
برای مهربونیات نوازشات بوسیدنت
به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته
یه قلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته
من می دونم همین روزا عشق من از یادت میره
بعدش خبر میدن بیا آه داره دوستت میمیره
اگه واست زحمتی نیست بر سر عهد مون بمون
منم تو رو سپردم دست خدای مهربون
راستی دیروز بارون اومد من و خیالت تر شدیم
رفتیم تو قلب آسمون با ابرا همسفر شدیم
از وقتی رفتی آسمونمون پرآبی تره
زخم دلم خوب نشده از وقتی رفتی بد تره
غصه نخور تا تو بیای حال منم این جوریه
سرفه های مکررم مال هوای دوریه
تو از خودت
برام بگو بدون من خوش میگذره ؟
دلت می خواد
می اومدم یا تنها رفتی بهتره
از وقتی رفتی
تو چشام فقط شده کاسه ی خون
همش یه چشمم
به دره چشم دیگم به آسمون
یادت می آد
گریه هامو ریختم کنار پنجره
داد کشیدم تو
رو خدا نامه بده یادت نره
یادت میآد
خندیدی و گفتی حالا بذار برم
تو رفتی و من
تا حالا کنار در منتظرم...
می خواهم از زمانی که برایم باقی مانده
روز آخر!
